دیدن و توجه به آثار فرهنگی و هنری از سبد کالاهای روزانه مردم خارج شده است

تئاتر لرستان- حسن شکیب زاده، امیررضا کوهستانی، متولد انقلاب، با اجرای بیش از۲۰۰ تاتر در خارج از کشور، ازجمله موفق‌ترین کارگردانان تاتر ایران به شمار می‌رود. وی نخستین نمایشنامه‌ خود را با نام «و روز هرگز نیامد» در سال ۱۳۷۷ نوشت که هرگز به اجرا در نیامد و یک‌سال بعد نمایش «قصه‌های در گوشی» را به روی صحنه برد. «قصه‌های درگوشی» اولین نمایشی بود که سال ۷۸ به جشنواره فجر راه یافت و عنوان برگزیده‌ای را در بخش نمایشنامه‌نویسی برای او به ارمغان آورد.
     این نمایش که تاکنون در بسیاری از جشنواره های معتبر کشور اجرا شده، حکایت پسر جوانی است که از خانه فرار کرده و در آپارتمانی پنج طبقه با اختلال در خطوط تلفنی، اکثر مکالمات تلفنی همسایه ها را متوجه می شود و به مسائل و روابط آنها پی می برد. اما نمایش با ورود دختر دانشجویی  -که اتفاقا در طبقه ی پایین همان ساختمان و با دوستانش زندگی می کند،- به اتاق پسر جوان، وارد مرحله ی اصلی نمایش می شود.
     موضوع نمایش در خصوص معضلات اجتماعی و تمام نشدنی! نسل جوان است. آن هم به واسطه ی شکافی که بین والدین و فرزندان شان ایجاد می شود. و راهکارهایی که برای برون رفت از وضعیت موجود مطرح می شود.
     در این نمایش، نسل نوجوان و جوان امروز،  ایده آل هایی را متصور است که برخی درست و برخی نیز نادرست است، بخصوص آنجا که موضوع درک متقابل خانواده ها از فرزندان مطرح می شود. که اگر بیان این معضلات با قصد اصلاح جامعه باشد، مخاطبان خاص آن را می طلبد، و این در حالی است که تماشای اینگونه نمایش ها بدون حضور مخاطبان عمومی، بویژه والدین، چه بسا موجبات افزایش معضلات اینچنینی جوانان و نوجوانان را نیز فراهم آورد.
     برای علاقمندانی که امروزه در سالنهای تاتر، بعضا تعدادشان افزون بر انگشتان دست و از نسل همین آدمها نیست، نمایش چنین آثار ارزشمندی اگر با برنامه و برای مخاطبان اصلی این روایت ها نباشد، قطعا نتیجه ای هم برای اصلاح معضلات مطروحه نخواهد داشت.
     به عبارتی، عدم توجه گروههای فرهنگی و هنری، بویژه مدیران نظام به نحوه ی تولید و ارایه ی فعالیتهای فرهنگی در جامعه ی امروز و با در نظر گرفتن اینکه امروزه دغدغه های اجتماعی آنقدر فراوان و گوناگون شده است که دیدن و توجه به آثار فرهنگی و هنری از سبد کالاهای روزانه و بعضا سالانه ی مردم هم خارج شده است، چاره ای نیست جز به اینکه زمینه ی اجراهایی از این دست، در محیط های عمومی تر و برای تشویق و ترغیب آحاد مردم، فراهم شود تا حداقل کمک حال ترویج فرهنگ اجتماعی باشد.
     از آنجایی که شیما برناس و وحید ابراهیمی،نقش آفرینان جوان و پر انرژی این نمایش زیبا، در سیزدهمین جشنواره تاتر جوان قزوین، بهترین رتبه های بازیگری را کسب نموده اند، امید است در راستای رسالت گرانسنگ انسان سازیِ هنرِ تاتر، بهترین بهره را هم در انتقال معضلات موجود به آنهایی که سهمی از رفع اینگونه نابسامانی های اجتماعی دارند، برده باشند!