در حال بارگذاری ...
شهرام کرمی در حاشیه برگزاری کارگاه نمایشنامه نویسی در قزوین گفت:

ایمان به خلاقیت کلید طرح نمایشی است

 حوزه هنری استان قزوین با همکاری انجمن هنرهای نمایشی استان قزوین، 29 و 30 بهمن‌ کارگاه دوروزه نمایشنامه نویسی با موضوع «از ایده تا اجرا» با حضور  شهرام کرمی و جمعی از علاقه‌مندان، در سالن نمایش کتابخانه علامه رفیعی(ره) برگزار کرد.

   شهرام کرمی در گفت‌و گو با خبرنگار تئاتر قزوین، ایمان به خلاقیت را کلید ارزندگی ایده و طرح های نمایشی دانست و گفت: نویسنده موفق به انگیزه و احساس خود اعتماد کرده و اگر به متنی تعلق خاطر داشت آن را به درستی کارگردانی می کند.

   وی نمایشنامه نویسی را دشوارترین ، قدیمی ترین و غنی ترین گونه ادبی جهان دانست. این مدرس دانشگاه شخصیت اصلی و محوری(قهرمان) را لازمه نمایشنامه نویسی و کشمکش و تضاد را از دیگر وجوه نمایشنامه نویسی دانست که در آن وجودقهرمان و ضد قهرمان ضروری است.

   شهرام کرمی به اهمیت نقطه پایان در نمایشنامه نویسی پرداخته افزود: برخی تصور دقیقی از پایان باز در داستان ندارند، درحالی که داستان باید نتیجه داشته باشد، حتی پایان باز هم  منتج به نتیجه می شود با این تفاوت که مخاطب را در نتیجه گیری سهیم می کند.

    این پژوهشگرنمایشی ، ساختار نمایشنامه نویسی ارسطویی را مبنای دیگر ساختارهای نمایشنامه نویسی برشمرده یادآور شد: در ساختار ارسطویی بیش از بیست فن نمایشنامه نویسی وجود دارد.

   وی در ادامه به توضیح ساختار اپیک در نمایشنامه نویسی پرداخته گفت: برتولت برشت بعنوان بزرگ ترین نمایشنامه نویس قرن بیست به جای ساختار ارسطویی    ساختار اپیک را پیشنهاد کرد، در این ساختار هر پرده از نمایش، داستانی مستقل و مجزا دارد، حتی شخصیت در این داستان می تواند محوری نباشد. برشت در شیوه اجرا  با اجتناب از احساس گرایی، عقل گرایی را وارد کرد. وی اهمیت به ترانه، اجرای موسیقی زنده و همنوایی تماشاگران را از دیگر ویژگی های برشت برشمرد.

    ساختار ایستا سومین ساختاری که شهرام کرمی به بیان آن پرداخت: این ساختار فاقد حرکت بوده و همه چیز دورانی و تسلسل وار است. اجتناب از هیجان، نبود مخالف، نداشتن نقطه شروع و پایان و فقدان تحول از ویژگی های اصلی این ساختار محسوب می شود.

در ادامه این مدرس کارگاه نمایشنامه نویسی به ویژگی های ساختار مدرن اشاره کرده و اذعان داشت: این ساختار ادبیات نمایشی همچنان در حال تجربه ، آزمون و خطاست. این شیوه همه چیز را طبیعی و واقعی بازتاب می دهد و از اغراق گریزان است، دارای نتیجه گیری و پایانی باز است به همین دلیل گاهی کشف شخصیت محوری در نمایشنامه نویسی مدرن امری دشوار است.

در این گارگاه مراحل سه گانه نویسندگی( پیش ، حین و پس از نویسندگی )بیان و تمرین شد.

 

 




نظرات کاربران