امروز تئاتر شهرستان‌ها جدی تر شده‌است

به گزارش تئاتر قزوین، میثم ملازینل متولد ۱۳۶۰ و کارشناس رشته تئاتر کاربردی ، از سال ۱۳۷۱ وارد فضای تئاتر شد و بازی در نمایش «آنکه گفت آری آنکه گفت نه» به کارگردانی مرحوم ابراهیم فرخ منش اولین تجربه کاری‌اش بود . از سال ۱۳۸۰ به صورت متمرکز فعالیت داشته و در حال حاضر مدیر و سرپرست گروه تئاتر ژاو قزوین است.

 

ایده نمایش «دوئت تنهایی»چگونه شکل گرفت؟

در گروه ژاو به این نتیجه رسیدیم که نمایشی کاملا بومی هم از لحاظ محتوا و سوژه و هم تیم اجرایی تولید و به روی صحنه ببریم و با هدف تولید و اجرای عموم ایده این نمایش شکل گرفت.
از ابتدای سال ۹۶ ایده اولیه نمایش «دوئت تنهایی» که برگرفته از حادثه ریزش معدن در آزاد شهر هست  به ذهنم خطور کرد و بعد از چند ماه تحقیق و پرورش طرح با همفکری و هم اندیشی میثم گودرزی دستیارم در نهایت با نویسنده ای خلاق به نام  سارا الهیان به توافق رسیدیم و اوطرح رو تبدیل به نمایشنامه دوئت کرد.بعد از چند بار بازنویسی نمایشنامه دوئت بعد از ۸ ماه تلاش خلق شد.

گروه اجرایی چگونه انتخاب شدند؟

از آنجایی که ما در گروه تئاتر ژاو به طور متمرکز و همیشگی با همدیگر کار می‌کنیم، خیلی زود توانستیم به  عوامل مورد نظر دست پیدا کنیم و تمرینات نفس گیر‌کار که حدود ۴‌ماه به طول انجامید آغاز شد.میثم گودرزی- لیلا شاقلانی-محمد قویدل و حامد خسروی به ترتیب بازیگران این نمایش بودند و مهدی احمدی از آهنگسازان برجسته تئاتر قزوین و مرتضی نجفی طراح صحنه خوب و خلاق و امیر امیدی راد هم طراحی نور این نمایش را بر عهده داشتند. تمام تلاش من این بود که تیمی از بهترین ها را کنار هم جمع کنم که در نهایت  استقبال خوبی از تماشاگران دریافت کردیم .

 

درمورد طراحی صحنه کمی توضیح بدهید؟
در مورد طراحی صحنه شاید ماه ها و ساعت‌ها زمان صرف کردیم تا به نتیجه دلخواه برسیم.مشکل هم از جایی آغاز می‌شد که با توجه به فضای رئالیستی که در نمایش حاکم بود باید به قواعد اینگونه اجرا پایبند می‌بودیم اما در عین حال به دنبال پیاده کردن طرح‌های خودم هم بودم که بسیار اهمیت داشت و باید چیزی میانه این دو یعنی رئالیسم و رئالیسم جادویی را به کار می‌گرفتیم و البته کمبود منابع مالی و نیز موارد حوزه سخت افزاری مارا محدود می‌کرد.در نهایت بعد از مدت زمان زیادی که برای طراحی نمایش و صحنه گذاشتیم با مرتضی نجفی بابت طرح نهایی صحنه به توافق رسیدیم و بابت این خروجی بسیار خوشحالم و صحنه نمایش «دوئت تنهایی» بسیار زیاد به ریتم مناسب ما در این نمایش کمک کرد .

 

حرف پایانی؟
امروزه تئاتر در استان‌ها جدیست و گروه ها به آن بسیار جدی می‌اندیشند ، امیدوارم این مسئله برای مسئولان قابل درک بشود و تلاش شبانه روزی گروه‌های تئاتر در شهرستان‌ها محدود به اجرا در جشنواره ها نباشد و مخاطب که اصلی ترین دغدغه گروه‌های اجرایی‌است این امکان را داشته باشد که از تولیدات گروه‌های نمایشی بهره ببرد.